Fioletowy jednorożec

W sobotę, zamiast brać się za robotę

padłam w kącie gdzieś pokotem,

jakby ktoś mnie tak obuchem

zdzielił, lekkie starcie ciała z duchem.

Duch, kurnik miał dzisiaj w planie,

czekał tylko, aż ciało spożyje śniadanie.

Jednak, gdy od stołu wstało to ciało,

od razu się dziwnie migało.

Blade się stało jak papier,

mówiło, że w gardle go drapie,

że głowa mu dzisiaj pęka

i żeby go duch nie nękał.

Z książką do łóżka dało drapaka,

w duchu coś pękło i się rozpłakał.

Zupełnie nie tak być miało,

jeszcze zobaczy to ciało!

W końcu odłożył budowę

i rację miał, bo nazajutrz, wstało

to ciało

jak nowe.

Ale w niedzielę ….

Nie można za wiele.

W niedzielę palmową należy oczywiście wybrać się do Lipnicy Murowanej. Jak wyjeżdżałam z moją mamą i Zosią, okazało się, że pomysł odgapił od nas Pan Prezydent Komorowski i też tam pojechał. Jak wyobraziłam sobie zamieszanie na maleńkim rynku to trochę ochota do wycieczki zaczęła się ulatniać, ale obietnic dziecku dotrzymywać trzeba. Droga pusta, w godzinkę na miejscu i miła niespodzianka, sympatyczne strażaki kierowały nadjeżdżających na parkingi urządzone na łąkach i podwórkach. Na ryneczku tłum, stragany, palmy, Prezydent w Kościele, nie ma zamieszania, limuzyn, policji, ochrony, problemów z poruszaniem się. Zosia pobieżnie obejrzała palmy, i całą uwagę skupiła w przypadkowo wypuszczonych na wolność balonach o dziwnych kształtach. Szybował grubiutki konik, ale doganiało go coś w rodzaju krasnala. Z okrzykami zachwytu Zosia pobiegła wybrać swój balon z miotanej przez wiatr chmury obrzydliwków. Najbardziej spodobał się jej filetowy jednorożec. Z dumą okładała nim wszystkich po drodze, oczywiście niechcący, ale musiałam ciągle przepraszać. Zdążyłyśmy obejść wszystko i wyjechać nim skończyła się msza. A Prezydenta w Lipnicy obejrzałam sobie na zdjęciach w internecie przed chwilą. Wręczył główna nagrodę za palmę o długości 36 metrów i 4 centymetrów.

Jednorożec zaczął popuszczać sobie już w samochodzie, a teraz to co z niego zostało utrzymuje się jeszcze w pokoju Zosi pod sufitem.

To straszne ale zapomniałam aparatu. Może uda mi się rano sfotografować chociaż szczątki jednorożca. Znowu drapie mnie w gardle, idę spać. Dobranoc.

Jak widać, dzień później jednorożec trzymał jeszcze pion.